Ben göremiyorum, sense her şeyi biliyorsun.
Yine de hayatımı boşa yaşamış olmayacağım, çünkü yeniden buluşacağımız biliyorum. İlahi bir edebiyette.
Mutlu bir adam olmalıydım aslında: Dünyanın en zor işlerinin birinde gayet başarılıydım; sağlığım yerindeydi; etrafımda güvenebileceğim insanlar vardı; hep sevgi görüyordum. Bir dönem bütün bunlar bana yetiyordu, fakat son iki yıldır hiç bir şey beni tatmin etmiyor sanki. Tatminsizlik duygusundan bir türlü kurtulamıyorsam, Tanrı onu tek bir sebeple göndermiş olabilirdi: Her şeyi değiştirmek, ileri doğru yürümek lazımdı. Teorik olarak her kayıpta bir hayır vardır; pratikte ise kayıplar insana, Tanrı'nın varlığını sorgulatır ve kafada bir soru doğurur. Bunu hak ettim mi.
Tanrı gönül gözümüzü ancak bir şeylerin değişmesini arzu ettiği anda açar.
Kendimize hep aynı soruları sorup duracağız. Kalbimiz niye var olduğumuzu bilir ve ancak tevazu sahibi olabilenler bunu kabul edebilecektir. Geleneğin dediğine bakılırsa her birimizin varoluşunu ölmeden birkaç saniye önce anlarmışız, Cehennem ya da Cennet işte o an doğarmış. Cehennem, o kısacık anda geriye bakıp hayat denen mucizeye anlam katma fırsatını kaçırmış olduğumuzu anlamakmış. Cennet ise o an ?Hatalarım oldu, fakat hiç korkaklık etmedim. Hayatımı yaşadım, ne yapmam gerekiyorsa yaptım,' diyebilmekmiş.
Cesaret korku ve hayranlık uyandırır, irade gücüyse sabır ve azim demektir. İradeleri çok güçlü olan kadınlar ve erkekler genellikle yalnızdırlar, çünkü dışarıdan soğuk görünürler.
Işık sadece yabancıya vurur. Kimse kendi toprağında peygamber olmaz. Kimse yanı başındaki güzelliğin hakkını vermez, uzaktan gelen hep kıymete biner. Biz bir şeyi arıyorsak, o şeyde bizi arıyor demektir. Hayatta ne konuda olursa olsun başarının yolu tekrardan ve çalışmaktan geçer. İnsan tekrar tekrar alıştırma yaptıkça bir işin tekniğini içselleştirmiş olur.